چگونه عکس های شارپ بگیریم

یکی از مواردی که عکاسی را خسته کننده می کند، نرمی و تاری در تصاویر است. عکس های شارپ بسیار جذاب تر از تصاویر نرم هستند. زمانی که از یک لحظه خاص عکس می گیرید و تصاویر نرم/تار یا خارج از فوکوس ظاهر می شوند بسیار ناامید کننده است. بنابراین، در این مقاله، تکنیک‌هایی را که استفاده می‌کنم بررسی می‌کنم تا مطمئن شوم که تصاویر من همیشه واضح هستند.

بیایید با دلایلی شروع کنیم که چرا یک تصویر ممکن است تار شود:

1. سرعت شاتر طولانی  می تواند لرزش دوربین را ثبت کند که باعث ایجاد یک تصویر تار می شود
2. سوژه شما ممکن است در حال حرکت باشد و باعث  تاری حرکت شود که با سرعت شاتر طولانی بدتر می شود
3. گرفتن فوکوس ضعیف منجر به یک تصویر نرم می شود
4. ممکن است لنز بدی داشته باشید یا لنزی داشته باشید که قادر به تولید عکس های واضح نباشد
5. ISO شما می تواند روی یک عدد بسیار بالا تنظیم شود که منجر به نویز زیاد و از دست دادن جزئیات می شود

برای حل این مشکلات، باید همه آنها را به طور همزمان حل کنید، که به دستیابی به وضوح مطلوب کمک می کند. چند دلیل دیگر برای تار شدن عکس ها نیز وجود دارد که در زیر به آنها خواهم پرداخت.

در این درس برای دستیابی به عکس شارپ موارد زیر را آموخته و بخاطر میسپارم، حفظ نمیکنم می آموزم:

1. ISO مناسب را تنظیم کنید

با تنظیم دوربین خود روی کمترین مقدار «پایه» ISO (در دوربین نیکون من ISO 200 است) شروع کنید. به یاد داشته باشید که ISO پایه دوربین با بالاترین کیفیت تصاویر را با حداکثر وضوح تولید می کند. هر چه ISO (حساسیت سنسور) بالاتر باشد، نویز بیشتری در تصویر خواهید دید. پیشنهاد می کنم مقاله من در مورد درک ISO را بخوانید.

2. از قانون دست نگه داشتن استفاده کنید

اگر لنز زومی دارید که از 100 میلی‌متر فراتر می‌رود، توصیه می‌کنم از «قانون نگه‌داشتن دست» استفاده کنید، که بیان می‌کند سرعت شاتر باید معادل فاصله کانونی تنظیم‌شده روی لنز یا سریع‌تر باشد. به عنوان مثال، اگر لنز خود را 125 میلی متر زوم کرده اید، سرعت شاتر شما باید حداقل 1/125 ثانیه باشد.

به خاطر داشته باشید که این قانون برای فیلم‌های 35 میلی‌متری و دوربین‌های دیجیتال اعمال می‌شود، بنابراین اگر یک دوربین DSLR سطح پایه یا دوربین بدون آینه با ضریب برش (و نه فول فریم) دارید، باید حساب را بر این اساس انجام دهید. برای دوربین های نیکون با ضریب برش 1.5 برابر، فقط نتیجه را در 1.5 ضرب کنید، در حالی که برای دوربین های کانن، در 1.6 ضرب کنید. اگر لنز زومی مانند 18-135 میلی‌متر (برای سنسورهای Nikon DX ) دارید، «حداقل سرعت شاتر» را روی طولانی‌ترین محدوده کانونی لنز (135 میلی‌متر)، که 1/200 ثانیه است، تنظیم کنید. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

• 50mm در Nikon DX (D3500/D5600/D7500): 1/75 (50mm x 1.5)
• 100mm در Nikon DX (D3500/D5600/D7500): 1/150 (100mm x 1.5)
• 150mm در Nikon DX (D3500/D5600/D7500): 1/225 (150mm x 1.5)
• 200 میلی متر در Nikon DX (D3500/D5600/D7500): 1/300 (200mm x 1.5)
• 300 میلی‌متر در Nikon DX (D3500/D5600/D7500): 1/450 (300mm x 1.5)

به یاد داشته باشید که این فقط بر تاری ناشی از  لرزش دوربین تأثیر می گذارد . اگر از سوژه‌ای در حال حرکت سریع عکس می‌گیرید، ممکن است برای گرفتن عکسی واضح به سرعت شاتر سریع‌تر از سرعت سوژه نیاز داشته باشید.

3. حالت دوربین خود را هوشمندانه انتخاب کنید

وقتی در نور کم عکس می‌گیرم، 99 درصد مواقع، در حالت اولویت دیافراگم عکاسی می‌کنم و دیافراگم را روی بازترین حالت لنزم تنظیم می‌کنم – حداکثر دیافراگم، AKA کوچکترین عدد f. این معمولاً بسته به لنز در محدوده f/1.4 تا f/5.6 است. (به عنوان مثال، با لنز نیکون 35 میلی‌متری f/1.8، دیافراگم را روی حداکثر مقدار f/1.8 تنظیم می‌کنم.) دوربین به‌طور خودکار صحنه را اندازه‌گیری می‌کند و حدس می‌زند که سرعت شاتر چقدر باید باشد تا تصویر را به درستی در معرض دید قرار دهد . شما به راحتی می توانید حدس دوربین را با جبران نوردهی تنظیم کنید . بنابراین، دوربین خود را روی حالت اولویت دیافراگم قرار دهید و دیافراگم را روی کمترین عدد f تنظیم کنید.

اندازه گیری خود را روی “Matrix” در Nikon یا “Evaluative” در Canon تنظیم کنید تا کل صحنه برای تخمین سرعت شاتر صحیح ارزیابی شود.

4. یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع انتخاب کنید

بعد از اینکه دوربین خود را روی اولویت دیافراگم تنظیم کردید و حالت نورسنجی مناسب را انتخاب کردید، آن را به سمت سوژه ای که می خواهید عکس بگیرید بگیرید و شاتر را تا نیمه فشار دهید. انجام این کار باید سرعت شاتر را در پایین منظره یاب به شما نشان دهد.

• اگر سرعت شاتر 1/100 یا بیشتر را نشان می‌دهد، باید آماده باشید، مگر اینکه چیزی در عکس شما به سرعت در حال حرکت باشد (یا اگر از یک لنز طولانی تله استفاده می‌کنید، قانون نگه‌داشتن دست را به خاطر بسپارید). یک یا دو تصویر بگیرید و ببینید آیا در تصویر خود تار می شوید یا خیر. من معمولاً تصاویرم را در پشت دوربین 100٪ بررسی می کنم و مطمئن می شوم که هیچ چیز تار نباشد. اگر چیزی در عکس شما تار است – کل تصویر یا فقط یک سوژه با حرکت سریع – از سرعت شاتر سریعتر مانند 1/200 یا 1/500 ثانیه استفاده کنید.
• از طرف دیگر، اگر سرعت شاتر زیر 1/100 باشد، ممکن است به این معنی باشد که شما به سادگی نور کافی ندارید. اگر در داخل خانه هستید، باز کردن پنجره ها برای ورود مقداری نور یا روشن کردن چراغ ها به افزایش سرعت شاتر کمک می کند. هنوز هم می‌توان عکس‌های شارپ را سریع‌تر از 1/100 ثانیه ثبت کرد، اما هر چه سرعت شاتر شما بیشتر باشد، این کار سخت‌تر می‌شود.

5. از ISO بالا در محیط های تاریک استفاده کنید

اگر همچنان تصاویری تار دریافت می کنید، سعی کنید دوربین را بدون تکان دادن زیاد ثابت نگه دارید و عکس دیگری بگیرید. اگر این کار کمکی نکرد، سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای گرفتن عکس های واضح تنظیم کنید و در عوض ISO خود را افزایش دهید. می توانید این کار را از طریق ایزو خودکار (در قسمت بعدی توضیح داده شده) یا افزایش دستی ISO انجام دهید. در محیط های تاریک، استفاده از ایزوی بسیار بالا به منظور دستیابی به سرعت شاتر به اندازه کافی، غیرعادی نیست. اگرچه این کار نویز/دانه بیشتری به عکس اضافه می‌کند، اما معمولاً بهتر از گرفتن یک تصویر تار است.

6. Auto ISO را فعال کنید

امروزه بسیاری از دوربین ها دارای ویژگی « ایزو خودکار » هستند که برای گرفتن عکس های واضح بسیار مفید است. بنابراین، آن را روی «روشن» قرار دهید. حداکثر حساسیت خود را روی ISO 1600 تنظیم کنید.

اگر گزینه انتخاب حداقل سرعت شاتر را دارید، آن را روی “Auto” نیز تنظیم کنید، که به طور خودکار قانون نگه داشتن دست را اعمال می کند! اگر این گزینه را ندارید، “حداقل سرعت شاتر” را روی 1/100 ثانیه تنظیم کنید.

این یک ویژگی مفید است زیرا، اگر مقدار نور ورودی به لنز کاهش یابد و سرعت شاتر کمتر از 1/100 ثانیه شود، دوربین به طور خودکار ISO را افزایش می دهد تا سرعت شاتر را بالای 1/100 ثانیه یا بالاتر از قانون نگه داشتن دست

اگر دست‌هایتان لرزان است، توصیه می‌کنم «حداقل سرعت شاتر» را به چیزی در حدود 1/200-1/250 برسانید. یا اگر گزینه حداقل سرعت شاتر «خودکار» را دارید، آن را به سمت «سریع‌تر» اولویت‌بندی کنید تا در سمت امن باشید. همچنین مقاله جداگانه ما را در مورد نحوه ثابت نگه داشتن یک دوربین تا حد امکان مشاهده کنید.

برخی از دوربین ها ویژگی ایزو خودکار ندارند. در این صورت، برای انجام همین کار، باید ISO را به صورت دستی تنظیم کنید. فقط ISO خود را در محیط های تاریک افزایش دهید تا سرعت شاتر خود را در سطح معقولی نگه دارید. من توصیه نمی کنم ISO را بالاتر از ISO 1600 یا شاید ISO 3200 افزایش دهید. چرا که نه؟ خیلی ساده، هر چیزی بالاتر از آن در دوربین‌های DSLR سطح پایه، نویز زیادی تولید می‌کند که تأثیر منفی بر کیفیت کلی تصویر دارد. در دوربین های DSLR نسل قدیمی مانند Nikon D90/D200/D3000/D5000، ممکن است بخواهید حداکثر ISO را روی 800 نگه دارید.

7. دوربین خود را ثابت نگه دارید

در حالی که دوربین خود را به دست می گیرید، بین سرعت شاتر دوربین و تصاویر تار ارتباط مستقیمی وجود دارد. هرچه سرعت شاتر بیشتر باشد (مخصوصاً کمتر از 1/100 ثانیه)، شانس برای تصاویر محوتر بیشتر می شود. چرا؟ زیرا هنگام در دست گرفتن دوربین، عواملی مانند حالت ایستادن، تنفس، تکنیک نگه داشتن دوربین، همگی نقش مهمی در تثبیت دوربین و تولید تصاویر بدون لرزش دارند.

به این فکر کنید که تفنگ را روی دست خود گرفته اید. شما نمی خواهید در حین شلیک به اطراف حرکت کنید – باید تا حد امکان ثابت و پایدار بایستید، بدنه را محکم به شانه بکشید، بازدم کنید و سپس شلیک کنید. همین تکنیک برای عکاسی شما عالی عمل می کند، به خصوص زمانی که باید با سرعت شاتر پایین دست و پنجه نرم کنید.

توصیه می‌کنم دوربین را درست مانند تفنگ در دست بگیرید (به جز اینکه دست راستتان به جای ماشه روی شاتر می‌رود)، در حالی که یکی از پاهایتان در جلو باشد و تعادل بدنتان در هر دو پا پخش شده باشد. من شخصاً هنگام عکاسی با سرعت شاتر طولانی به صورت دستی، مانند 1/10 ثانیه، بازدم را بیرون می دهم و این به من کمک می کند تا تصاویر واضح تری داشته باشم. آن را امتحان کنید و ببینید که چگونه برای شما کار می کند. تفاوت بین عکاسی از دوربین با تفنگ در این است که حداقل می توانید سرعت شاتر را روی یک عدد بالاتر تنظیم کنید و از لرزش دوربین جلوگیری کنید، در حالی که نمی توانید این کار را روی اسلحه انجام دهید.

8. با دقت روی موضوع خود تمرکز کنید

یاد بگیرید که چگونه به درستی تمرکز کنید و با مشکلات تمرکز روبرو شوید. این مورد بسیار مهم است، زیرا فوکوس دوربین شما مستقیماً بر وضوح تصویر تأثیر می گذارد. اولین چیزی که باید یاد بگیرید این است که چگونه بین لرزش/تار شدن دوربین و مشکل فوکوس تفاوت قائل شوید.

اگر سوژه در تصویر شما تار است، اما چیزی نزدیک به دوربین یا دورتر کاملاً در فوکوس و شارپ است، به احتمال زیاد مشکل فوکوس است. اگر کل تصویر تار است و هیچ چیز واضح نیست، به طور کلی به دلیل استفاده بیش از حد طولانی از سرعت شاتر دستی است. و در نهایت، اگر یک شی با حرکت سریع در عکس شما در جهت حرکت تار/خطوط باشد، سرعت شاتر شما به اندازه کافی سریع نیست که حرکت سوژه را حذف کند. این یک مشکل تمرکز نیست. از سرعت شاتر بالاتر استفاده کنید

اگر در کسب تمرکز خوب مشکل دارید، در اینجا مواردی را به شما توصیه می کنم:

• کمبود نور می تواند باعث اختلال در فوکوس خودکار شود و در نتیجه فوکوس نادرست توسط دوربین به دست آید. مطمئن شوید که نور کافی برای فوکوس دوربین شما وجود دارد.
• نقطه فوکوس مرکزی به طور کلی دقیق ترین نقطه در دوربین ها است. اگر در به دست آوردن فوکوس مشکل دارید زیرا نقطه تمرکز شما جای دیگری است، توصیه می کنم آن را به مرکز، فوکوس و ترکیب مجدد برگردانید.
• بسیاری از دوربین ها به شما امکان می دهند یک دکمه جداگانه برای فوکوس انتخاب کنید، بدون اینکه دکمه شاتر را لمس کنید. دوربینم را به این شکل تنظیم کردم و فقط با انگشت شستم فوکوس کردم، در حالی که ماشه شاتر را با انگشت اشاره فشار می دهم. این به عنوان فوکوس پشت دکمه شناخته می شود . اگر با نیم فشار دادن دکمه شاتر به جای آن آشنا هستید، کمی زمان می برد تا به فوکوس پشت دکمه عادت کنید. با این حال، زمانی که آن را امتحان کنید، ممکن است آن را مفید بدانید.
• سیستم فوکوس خودکار دوربین با مشاهده کنتراست اطراف ناحیه فوکوس کار می کند. به عنوان مثال، اگر بخواهید دوربین خود را روی یک دیوار سفید تمیز فوکوس کنید، هرگز نمی تواند فوکوس را به دست آورد، زیرا دوربین هیچ ناحیه ای از کنتراست را نمی بیند. از طرف دیگر، اگر یک دیوار سفید با یک جسم تیره روی آن داشته باشید و نقطه فوکوس خود را بین دیوار و جسم قرار دهید، دوربین شما فورا فوکوس صحیح را به دست می آورد. توصیه من این است که نقطه فوکوس مستطیلی را روی ناحیه ای با بیشترین کنتراست قرار دهید. مثال‌ها عبارتند از: لبه‌های اشیاء، خطوط جداکننده رنگ‌های مختلف، اعداد و حروف چاپ شده روی اشیا و غیره.
• چندین بار فوکوس کنید تا زمانی که بتوانید به وضوح در منظره یاب ببینید که جسم در فوکوس است. برای این مورد، باید منظره یاب خوب و دید خوبی داشته باشید. برخی از دوربین های DSLR سطح مبتدی دارای منظره یاب بسیار کوچکی هستند که تشخیص فوکوس صحیح را سخت یا حتی گاهی غیرممکن می کند. متأسفانه، اگر با نگاه کردن به منظره یاب نتوانید تشخیص دهید که سوژه در فوکوس است، کار زیادی نمی توانید انجام دهید، بنابراین فقط چندین عکس بگیرید در حالی که دائماً فوکوس را تنظیم می کنید و تصاویر را روی LCD دوربین مرور می کنید.

9. تاری حرکت را در سوژه خود کاهش دهید

اگر از شخصی عکس می گیرید، به او بگویید در حین عکس گرفتن از او یخ بزند و حرکت نکند. وقتی با سرعت شاتر آهسته کار می کنید، حتی اگر همه کارها را به درستی انجام دهید، ممکن است تصاویر شما همچنان تار شوند فقط به این دلیل که سوژه شما در حالی که شاتر باز بوده حرکت کرده است. به این حالت تاری حرکت می گویند . گاهی اوقات افراد تأثیر تاری حرکت را دوست دارند، مخصوصاً برای اشیاء پرسرعت مانند اتومبیل. برای بازتولید این افکت در دوربین خود، دوربین خود را روی حالت اولویت شاتر قرار دهید ، سپس شاتر را روی 1/100 ثانیه یا کمتر تنظیم کنید. از سوژه خود بخواهید دست خود را به سرعت حرکت دهد، در حالی که بدن را حرکت نمی دهد. نتیجه باید تصویر واضحی از بدن فرد باشد، در حالی که یک تاری حرکتی روی دست او وجود دارد.

همانطور که از تصویر بالا می بینید، همه چیز در تصویر واضح است، در حالی که فن از طریق تاری حرکت تار می شود، که من به طور خاص با عکاسی از تصویر در سرعت شاتر پایین 1/20 ثانیه ایجاد کردم (تصویر با دست گرفته شده است. -برگزار شد).

در اینجا نمونه دیگری از تاری حرکت است که من در شب روی سه پایه عکس گرفتم (سرعت شاتر 2 ثانیه است):

بنابراین، اگر می خواهید تاری حرکتی داشته باشید، از سرعت شاتر طولانی مانند 1/10 ثانیه یا حتی چند ثانیه استفاده کنید (اگر از سه پایه استفاده می کنید). اما معمولاً می خواهید هنگام عکس گرفتن از افراد یا اقدامات از تاری حرکت جلوگیری کنید، بنابراین مطمئن شوید که از سرعت شاتر به اندازه کافی سریع استفاده کنید. اگر سوژه شما خیلی سریع در حال حرکت باشد، قانون نگه داشتن دست اعمال نمی شود، زیرا هدف از بین بردن تاری لرزش دوربین است، نه تاری حرکت از سوژه شما. مثلاً برای عکس های مرغ مگس خوار، ممکن است 1/1000 ثانیه یا 1/2000 ثانیه تنظیم کنم و باز هم مقداری تاری در بال ها مشاهده شود!

10. کاهش لرزش را روشن کنید

مطمئن شوید که کاهش لرزش (VR در نیکون) یا تثبیت‌کننده تصویر (IS در Canon) روی لنز شما روی «روشن» تنظیم شده است، اگر آن را دارید. بسیاری از لنزهای زوم مصرفی نوعی فناوری ضد لرزش/کاهش لرزش در خود دارند که به فرد اجازه می‌دهد با سرعت شاتر پایین‌تر عکاسی کند و همچنان تصاویر واضحی دریافت کند. اگر یکی از آن لنزها را دارید، ادامه دهید و سعی کنید سرعت شاتر خود را به مقدار کمتری کاهش دهید. حتی می‌توانید «حداقل سرعت شاتر» را در تنظیمات ISO خودکار خود به چیزی در حدود 1/50 ثانیه کاهش دهید و همچنان تصاویر واضحی دریافت کنید.

11. از لنز سریعتر استفاده کنید

یک لنز پرایم سریع خوب مانند لنزهای نیکون 35 میلی‌متری f/1.8 DX یا 50 میلی‌متری f/1.4 / f/1.8 دریافت کنید . این لنزهای پرایم نسبتاً ارزان هستند و برای مدل f/1.4 بین 200 تا 400 دلار متغیر هستند.

تعداد بسیار کمی از لنزهای زوم می توانند به همان کیفیت اپتیکال لنزهای پرایم دست یابند، زیرا لنزهای پرایم طراحی ساده تری دارند و برای عملکرد تنها برای یک محدوده کانونی بهینه شده اند. اگرچه توانایی بزرگنمایی و بزرگنمایی را از دست می دهید، لنزهای پرایم بسیار سریعتر از بسیاری از لنزهای زوم هستند و گزینه های عالی برای عکاسی در نور کم و پرتره هستند.

به دلیل عمق میدان کم ، لنزهای پرایم همچنین می‌توانند عکس‌هایی با بوکه زیبا (پس‌زمینه‌های تار خوب) تولید کنند. وقتی اولین لنز پرایم را گرفتم، نمی‌توانستم باور کنم که چقدر از نظر وضوح تفاوت ایجاد کرده است. اگر تا به حال از لنز پرایم استفاده نکرده اید، آن را امتحان کنید و پشیمان نخواهید شد.

12. از عمق میدان به صورت استراتژیک استفاده کنید

هنگام عکاسی از افراد یا حیوانات، همیشه روی نزدیک ترین چشم به خود تمرکز کنید. این بسیار مهم است، به خصوص در هنگام برخورد با دیافراگم های بزرگ بین f/1.4 و f/2.8، زیرا عمق میدان شما بسیار کم خواهد بود. تا زمانی که چشم سوژه شارپ باشد، به احتمال زیاد تصویر قابل قبول خواهد بود. به این عکس از پسرم آزی نگاه کنید:

به طور معمول، من چنین تصاویری را حذف می کنم، اما خوشحالم که آن را برای این مقاله نگه داشتم. همانطور که از تصویر بالا می بینید، من نتوانستم تمرکز درستی روی چشم اوزی داشته باشم و به جای آن به نوعی روی موهای او تمرکز کردم. حالا آن را با این تصویر مقایسه کنید:

چنین تفاوت بزرگی بین این دو وجود دارد. تصویر دوم بسیار واضح تر به نظر می رسد، اگرچه من از همان تنظیمات دوربین استفاده می کردم.

13. دیافراگم تیز را انتخاب کنید

دیافراگم نیز در دستیابی به وضوح مطلوب نقش دارد. برای عکاسی منظره، من بیشتر از دیافراگم بین f/8 و f/11 استفاده می کنم، در حالی که برای پرتره، بسته به کاری که می خواهم با پس زمینه انجام دهم، از دیافراگم f/1.4 تا f/8 استفاده می کنم. بیشتر لنزها بین f/5.6 و f/8 شارپ ترین هستند، بنابراین اگر در یک روز آفتابی روشن عکاسی می کنید، سعی کنید دیافراگم خود را روی عددی بین f/4 و f/8 تنظیم کنید و ببینید آیا تفاوتی ایجاد می کند یا خیر. فقط به خاطر داشته باشید که بازی با دیافراگم عمق میدان را تغییر می‌دهد و بر بوکه لنز تأثیر می‌گذارد ، که معمولاً مهم‌تر از افکت‌های وضوح هستند.

14. لنزهای خود را تمیز کنید!

یک عکاس آماتور یک بار به من نزدیک شد و از او راهنمایی خواست که چه کاری می تواند انجام دهد تا کنتراست و وضوح بیشتری به تصاویرش بدهد. وقتی المنت جلوی لنزش را دیدم، بلافاصله پیشنهاد تمیز کردن لنزش را دادم. آنقدر کثیف بود که باورم نمی شد هنوز می تواند عکس بگیرد. یک عنصر کثیف و چرب در جلوی لنز تضمینی برای فوکوس نادرست دوربین و کنتراست ضعیف تصویر است. اگر نمی دانید چگونه این کار را به درستی انجام دهید، مقاله من در مورد نحوه تمیز کردن لنزهای DSLR را بررسی کنید .

15. در نور کم از سه پایه استفاده کنید

یک سه پایه برای موقعیت های کم نور تهیه کنید (به مقاله من در مورد نحوه انتخاب سه پایه مراجعه کنید ). برای تیراندازی در طوفان های رعد و برق، آتش بازی، چراغ های شهری و دیگر چیزهای جالب در شب، یک سه پایه محکم ضروری است! سه پایه ارزان قیمتی که برای دوربین های نقطه ای و عکاسی طراحی شده است، نخرید، بلکه روی یک سه پایه سنگین و محکم که بتواند DSLR یا دوربین پیشرفته بدون آینه شما را کنترل کند، سرمایه گذاری کنید. داشتن حالت تایمر خودکار یا شاتر کابلی/بی سیم نیز برای به حداقل رساندن لرزش دوربین بسیار مفید است. تصویر زیر بدون سه پایه امکان پذیر نیست، زیرا من آن را با سرعت شاتر پنج ثانیه گرفتم:

16. یک سری عکس بگیرید

دوربین خود را روی حالت “تصویربرداری مداوم” (که به عنوان حالت پشت سر هم شناخته می شود) تنظیم کنید، سپس با نگه داشتن دکمه شاتر، از سوژه خود عکس بگیرید. به خصوص اگر از یک سوژه متحرک مانند کودکان عکاسی می‌کنید، حالت پشت سر هم به بهبود شانس گرفتن عکس نقطه‌ای کمک می‌کند. با اکثر دوربین‌های امروزی، می‌توانید حداقل 3 عکس در ثانیه بگیرید، و اغلب بیشتر شبیه به 4 یا 5 عکس. !

گاهی اوقات، به اندازه کافی از صورت (مثلاً بچه‌ای که با خوشحالی می‌دود) فوکوس می‌کنید، سپس همه چیز به دلیل حرکت تار می‌شود و شما را با یک انزوا خوب می‌گذارد که احساسات آن لحظه را برجسته می‌کند. این نکته ارزشمند توسط خواننده ما اریک ارائه شده است.

امیدوارم این مقاله در مورد نحوه گرفتن عکس های شارپ با DSLR یا دوربین بدون آینه مورد پسند شما قرار گرفته باشد. لطفا اگر سوالی دارید در قسمت نظرات زیر با من در میان بگذارید.