آشنایی با نورسنج و حالت‌های نورسنجی

در عکاسی، دانستن در مورد نورسنجی و همچنین نقش هر حالت نورسنجی بسیار مهم است. این به این دلیل است که به شما کمک می کند نوردهی عکس خود را کنترل کنید – یا به زبان ساده، روشنایی عکس خود را کنترل کنید. وقتی اولین دوربین DSLR خود را گرفتم – Nikon D80 – یکی از ناراحتی‌های من این بود که برخی از تصاویر خیلی روشن یا خیلی تاریک می‌شوند. هیچ ایده ای برای رفع آن نداشتم تا اینکه یک روز در مورد حالت های نورسنجی دوربین یاد گرفتم. امروز قصد دارم آنچه را که در مورد نورسنجی در عکاسی می دانم و اینکه چگونه می توانید از آن برای گرفتن عکس های بهتر استفاده کنید، با شما به اشتراک بگذارم.

مترینگ چیست؟

نورسنجی نحوه ارزیابی نور صحنه توسط دوربین شما برای تعیین سرعت شاتر ، دیافراگم یا ISO صحیح است . در دوران قدیم عکاسی، دوربین‌ها مجهز به نورسنج نبودند، که سنسوری است که میزان و شدت نور را اندازه‌گیری می‌کند. عکاسان مجبور بودند از نورسنج های دستی برای تعیین نوردهی بهینه استفاده کنند. بدیهی است که چون کار به صورت فیلم گرفته شده بود، نمی توانستند فوراً پیش نمایش یا نتیجه را ببینند، به همین دلیل است که از نظر مذهبی به آن نورسنج ها تکیه می کردند.

امروزه هر دوربین دیجیتال دارای یک نورسنج یکپارچه است که به طور خودکار نور منعکس شده را نورسنجی می کند و نوردهی بهینه را تعیین می کند. رایج ترین حالت های نورسنجی در دوربین های دیجیتال امروزه عبارتند از:

1. اندازه‌گیری ماتریسی (نیکون)، همچنین به عنوان اندازه‌گیری ارزیابی (کانن) شناخته می‌شود.
2. نورسنجی با وزن مرکزی
3. نورسنجی نقطه ای
4. نورسنجی با وزن برجسته

برخی از دوربین‌ها تغییرات بیشتری را در این موضوع ارائه می‌دهند، مانند مدل‌های Canon EOS که «نشان‌سنجی جزئی» دارند، که شبیه به نورسنجی نقطه‌ای است، با این تفاوت که ناحیه پوشش‌دهی شده بزرگ‌تر است (تقریباً ۸٪ از ناحیه منظره یاب نزدیک مرکز در مقابل ۳.۵٪ در نقطه‌ای نورسنجی ). دوربین‌های دیگر با حالت‌های تشخیص سوژه مانند دوربین‌های سونی اغلب دارای نورسنجی با وزن سوژه هستند که نورسنجی را بر اساس سوژه محاسبه می‌کند.

هنگامی که در حالت دستی عکاسی می کنید، می توانید دوربین سنج را در عمل مشاهده کنید – به داخل منظره یاب نگاه کنید و نوارهایی را خواهید دید که به چپ یا راست می روند و یک صفر در وسط، همانطور که در زیر نشان داده شده است.

اگر دوربین خود را به سمت یک منطقه بسیار روشن بگیرید، نوارها به سمت “+” می روند که نشان می دهد نور زیادی برای تنظیمات نوردهی فعلی وجود دارد. اگر دوربین خود را به سمت یک منطقه بسیار تاریک بگیرید، نوارها به سمت “-” می روند که نشان می دهد نور کافی وجود ندارد. سپس باید سرعت شاتر خود را افزایش یا کاهش دهید تا به “0” برسید، که مطابق با دوربین سنج، نوردهی بهینه است.

دوربین سنج نه تنها برای حالت دستی مفید است – وقتی حالت دیگری مانند اولویت دیافراگم ، اولویت شاتر یا حالت برنامه را انتخاب می کنید ، دوربین به طور خودکار تنظیمات را بر اساس آنچه از متر می خواند تنظیم می کند.

نورسنجی ماتریس / ارزیابی

حالت نورسنجی ماتریسی یا ارزیابی ارزیابی حالت نورسنجی پیش فرض در اکثر دوربین های دیجیتال است. این کار با تقسیم کل فریم به چندین “منطقه” انجام می شود، که سپس همه آنها به صورت جداگانه برای رنگ های روشن و تاریک تجزیه و تحلیل می شوند. سیستم‌های اندازه‌گیری پیشرفته‌تر ماتریس/ارزیابی ممکن است سعی کنند صحنه مقابل شما را با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشین تشخیص دهند و نوردهی را بر اساس آن تنظیم کنند.

یکی از عوامل کلیدی (علاوه بر رنگ، فاصله، سوژه ها، نقاط برجسته و غیره) که بر نورسنجی ماتریس تأثیر می گذارد، محل تنظیم نقطه فوکوس دوربین است. پس از خواندن اطلاعات از تمام مناطق مجزا، سیستم اندازه‌گیری به جایی که در کادر تمرکز کرده‌اید نگاه می‌کند و آن را مهم‌تر از همه مناطق دیگر علامت‌گذاری می‌کند.

شما باید از این حالت برای بیشتر عکاسی خود استفاده کنید زیرا معمولاً کار بسیار خوبی برای تعیین نوردهی صحیح انجام می دهد. من برای اکثر نیازهای عکاسی خود، از جمله عکاسی منظره و پرتره، حالت نورسنجی دوربین خود را روی نورسنجی ماتریس می گذارم.

نورسنجی با وزن مرکزی

استفاده از کل فریم برای تعیین نوردهی صحیح همیشه مطلوب نیست. اگر بخواهید از فردی با خورشید پشت سر عکس بگیرید، چه؟ اینجاست که نورسنجی با وزن مرکزی مفید است. نورسنجی مرکز وزن نور را در وسط قاب و محیط اطراف آن ارزیابی می کند و گوشه ها را نادیده می گیرد. در مقایسه با اندازه‌گیری ماتریس، اندازه‌گیری با وزن مرکزی به نقطه فوکوس انتخابی شما نگاه نمی‌کند و فقط ناحیه میانی تصویر را ارزیابی می‌کند.

زمانی که می خواهید دوربین وسط کادر را اولویت بندی کند از این حالت استفاده کنید که برای پرتره های نزدیک و سوژه های نسبتاً بزرگ که در وسط کادر قرار دارند عالی عمل می کند. به عنوان مثال، اگر از فردی با خورشید پشت سرش عکس می‌گیرید، این حالت چهره فرد را به درستی نشان می‌دهد، حتی اگر همه چیز احتمالاً بیش از حد نوردهی شود.

نورسنجی نقطه ای

نورسنجی نقطه ای فقط نور اطراف نقطه فوکوس شما را ارزیابی می کند و هر چیز دیگری را نادیده می گیرد. یک منطقه/سلول واحد را ارزیابی می کند و نوردهی را بر اساس آن ناحیه واحد محاسبه می کند، نه چیز دیگری. من از این حالت برای عکاسی پرنده‌ام زیاد استفاده می‌کنم، زیرا پرندگان بیشتر قسمت کوچکی از کادر را اشغال می‌کنند و باید مطمئن شوم که آنها را به درستی نوردهی کنم، چه پس‌زمینه روشن یا تاریک باشد.

از آنجایی که نور در جایی که نقطه فوکوس خود را قرار می‌دهم ارزیابی می‌شود، می‌توانم نوردهی دقیقی روی پرنده داشته باشم حتی زمانی که پرنده در گوشه کادر است. همچنین، اگر از فردی با خورشید در پشت عکس می‌گیرید، اما او قسمت کوچکی از کادر را اشغال کرده است، بهتر است به جای آن از حالت نورسنجی نقطه‌ای استفاده کنید. وقتی سوژه‌های شما فضای زیادی را اشغال نمی‌کنند، استفاده از حالت‌های اندازه‌گیری ماتریس یا مرکز وزن، به احتمال زیاد منجر به یک شبح می‌شود، اگر سوژه دارای نور پس‌زمینه باشد. نورسنجی نقطه ای برای سوژه هایی با نور پس زمینه مانند آن عالی عمل می کند.

مثال خوب دیگر استفاده از نورسنجی نقطه ای، هنگام عکاسی از ماه است . از آنجایی که ماه بخش کوچکی از قاب را اشغال می کند و آسمان اطراف آن کاملاً تاریک است، بهتر است از نورسنجی نقطه ای استفاده کنید – به این ترتیب، ما فقط به سطح نوری که از ماه می رسد نگاه می کنیم و نه چیز دیگری.

به طور خلاصه، نورسنجی نقطه ای زمانی خوب است که می خواهید روشنایی سوژه خاص شما یک مقدار “وسط” باشد. ممکن است هنگام عکاسی از یک عروس با لباس سفید یا یک داماد با لباس تاکسیدو مشکی، نوردهی های معیوب ایجاد شود، زیرا در هر دو مورد سعی می شود سوژه سفید/سیاه را خاکستری کند.

اولویت را برجسته کنید

بسیاری از دوربین‌ها حالت نورسنجی اولویت برجسته را نیز دارند که نمادی شبیه به اندازه‌سنجی نقطه‌ای دارد اما یک ستاره در کنار آن قرار دارد.

نورسنجی اولویت برجسته به طور تهاجمی از نقاط برجسته در عکس های شما محافظت می کند. اگر مناطق روشن تری در نزدیکی سوژه خود دارید که نمی خواهید بیش از حد نوردهی کنید، این می تواند بسیار مفید باشد.

از طرف دیگر، اولویت هایلایت می تواند در صحنه های خاصی نیز بسیار تهاجمی باشد. اگر صحنه‌های روشن اما بی‌اهمیتی از عکس شما وجود داشته باشد، یا قسمت‌هایی که بعداً از آن جدا می‌شوید، مطمئناً اولویت‌های برجسته، بخش‌های مهم ترکیب‌بندی شما را کم نور می‌کند.

نحوه تغییر حالت نورسنجی دوربین

اکثر دوربین ها می توانند حالت های نورسنجی را از طریق یک دکمه اختصاصی یا از طریق منوی عکسبرداری تغییر دهند. در دوربین های نیکون Z می توان آن را در منوی عکسبرداری پیدا کرد. در دوربین های Canon R، این شامل فشار دادن دکمه “Q” و انتخاب نماد نورسنجی روی صفحه است. حتی اگر دوربین شما دکمه نورسنجی اختصاصی ندارد، اغلب می توانید نورسنجی را به یک دکمه سفارشی اختصاص دهید.

متأسفانه، این نه تنها از سازنده ای به سازنده دیگر، بلکه از مدلی به مدل دیگر متفاوت است. برای مثال، در Nikon D5500، این کار از طریق دکمه Info انجام می شود. در Nikon D5، یک دکمه جداگانه در صفحه سمت چپ بالا وجود دارد، در حالی که در Z9 در منوی عکسبرداری قرار دارد، اما می توان آن را به یک دکمه نیز اختصاص داد.

نحوه لغو نورسنجی

هنگامی که صحنه به طور یکنواخت روشن می شود، دوربین سنج عالی کار می کند. با این حال، زمانی که اجسامی با سطوح و شدت نور متفاوت وجود دارند، تعیین میزان نوردهی برای نورسنج ها مشکل و چالش برانگیز می شود. به عنوان مثال، اگر از آسمان آبی بدون ابر یا خورشید در قاب عکس می گیرید، تصویر به درستی در معرض دید قرار می گیرد، زیرا فقط یک سطح نور برای مقابله با آن وجود دارد. اگر چند ابر به تصویر اضافه کنید، کار کمی سخت تر می شود – اکنون متر باید روشنایی ابرها را در مقابل روشنایی آسمان ارزیابی کند و سعی کند نوردهی بهینه را تعیین کند. در نتیجه ممکن است سنج دوربین گیج شود.

به طور خلاصه، انتخاب حالت نورسنجی مناسب به شما امکان می دهد به سرعت به نوردهی مورد نظر خود نزدیک شوید. با این وجود، ممکن است متوجه شوید که نورسنجی کاملاً درست نیست، به خصوص پس از بررسی عکس های خود، یا پس از مشاهده هیستوگرام داخل دوربین یا گورخرها.

در این حالت، همه دوربین ها عملکردی به نام جبران نوردهی دارند . دسترسی به آن معمولاً با فشار دادن دکمه ای شبیه علامت ± یا چرخاندن یک صفحه کلید است. بسیاری از دوربین‌ها در حالت اولویت شاتر یا دیافراگم به شما این امکان را می‌دهند که مستقیماً با چرخاندن مستقیم یک صفحه، جبران نوردهی را تغییر دهید.

بنابراین، اگر نورسنجی بیش از حد برای سلیقه شما بیش از حد نوردهی می کند، می توانید جبران نوردهی را کم کنید. به همین ترتیب، اگر صحنه خیلی تاریک به نظر می رسد، می توانید آن را روشن کنید. به عبارت دیگر، شما باید حالت نورسنجی را به عنوان یک نقطه شروع خوب و جبران نوردهی را به عنوان تنظیم دقیق در نظر بگیرید تا به نتیجه مورد نظر خود نزدیک شوید.