ISO یکی از سه رکن عکاسی است (دو مورد دیگر سرعت شاتر و دیافراگم ) است و تأثیر زیادی روی تصاویر شما دارد. ISO دوربین چه تاثیری بر تصاویر شما دارد؟ در این مقاله، ISO را برای مبتدیان معرفی می کنیم و نحوه استفاده موثر از آن را برای بهترین نتایج ممکن توضیح می دهیم.

ISO چیست؟

در اصطلاح بسیار ابتدایی، ISO به سادگی یک تنظیم دوربین است که یک عکس را روشن یا تیره می کند. با افزایش تعداد ISO، عکس های شما به تدریج روشن تر می شوند. به همین دلیل، ISO می‌تواند به شما کمک کند در محیط‌های تاریک‌تر عکس بگیرید یا در مورد تنظیمات دیافراگم و سرعت شاتر انعطاف‌پذیرتر باشید.

با این حال، افزایش ISO شما عواقبی دارد. عکسی که با ISO بسیار بالا گرفته شده است دانه های زیادی را نشان می دهد که به عنوان نویز نیز شناخته می شود و ممکن است قابل استفاده نباشد. بنابراین، روشن کردن یک عکس از طریق ISO همیشه یک معامله است. فقط زمانی باید ISO خود را افزایش دهید که نمی‌توانید عکس را از طریق سرعت شاتر یا دیافراگم روشن کنید (به عنوان مثال، اگر استفاده از سرعت شاتر بیشتر باعث تار شدن سوژه شود).

معنی ISO چیست؟

مخفف ISO مخفف “سازمان بین المللی استانداردسازی” است. با این حال، ISO دوربین مستقیماً به سازمانی که استانداردهای مختلف فناوری و محصول را ایجاد می کند ، اشاره نمی کند . از زمانی که دو استاندارد فیلم به نام‌های ASA و DIN در سال 1974 با استانداردهای ISO ترکیب شدند (که بعداً برای عکاسی فیلم و دیجیتال تجدید نظر شد)، از آن نقطه به بعد به عنوان یک کلمه “ISO” نامیده می‌شوند. اگرچه ISO در ابتدا فقط حساسیت فیلم را تعریف می کرد، اما بعداً توسط سازندگان دوربین های دیجیتال با هدف حفظ سطح روشنایی مشابه فیلم مورد استفاده قرار گرفت.

مقادیر مشترک ISO

هر دوربین دارای محدوده متفاوتی از مقادیر ISO است (که گاهی اوقات سرعت ISO نامیده می شود ) که می توانید از آنها استفاده کنید. یک مجموعه رایج به شرح زیر است:

1. ISO 100 (ایزو پایین)
2. ISO 200
3. ISO 400
4. ISO 800
5. ISO 1600
6. ISO 3200
7. ISO 6400 (ایزو بالا)

خیلی ساده، وقتی سرعت ISO خود را دو برابر می کنید، روشنایی عکس را دو برابر می کنید. بنابراین، یک عکس در ISO 400 دو برابر روشن تر از ISO 200 خواهد بود که دو برابر روشن تر از ISO 100 خواهد بود.

Base ISO چیست؟

پایین ترین ISO بومی دوربین شما “ایزو پایه” شما است. این یک تنظیم بسیار مهم است، زیرا این امکان را به شما می دهد که بالاترین کیفیت تصویر را تولید کنید و دید نویز را تا حد امکان به حداقل می رساند. برخی از دوربین های DSLR قدیمی و تعدادی از دوربین های مدرن مانند Fuji X-T2 دارای ISO پایه 200 هستند، در حالی که اکثر دوربین های دیجیتال مدرن دارای ISO پایه 100 هستند . بالاترین کیفیت تصویر با این حال، انجام این کار همیشه امکان پذیر نیست، به خصوص زمانی که در شرایط کم نور کار می کنید.

برای مثالی از دو عکس گرفته شده با مقادیر مختلف ISO، به مقایسه زیر نگاهی بیندازید. به میزان نویز (رنگ های دانه دار و لکه دار) در تصاویر توجه کنید:

تفاوت واضح است – تصویر در ISO 3200 نویز بسیار بیشتری نسبت به تصویر ISO 200 دارد (که من در عوض با سرعت شاتر طولانی روشن کردم). به همین دلیل است که باید در صورت امکان از ISOهای بالا اجتناب کنید، مگر اینکه شرایط شما را مجبور به استفاده از آنها کند.

نحوه تغییر ISO

تغییر ISO از دوربینی به دوربین دیگر متفاوت است. در اینجا چند روش متداول برای تغییر ISO آورده شده است:

• برای شروع، حالتی را وارد کنید که به شما امکان می دهد ISO را خودتان انتخاب کنید. از حالت خودکار خارج شوید و به دستی ، اولویت شاتر ، اولویت دیافراگم یا P  بروید (ما تمایل داریم اولویت دیافراگم یا دستی را ترجیح دهیم).
• برای دوربین‌های DSLR سطح پایه و دوربین‌های بدون آینه، احتمالاً باید یک منو (احتمالاً «منوی سریع») باز کنید و بخش ISO را پیدا کنید. مقدار مورد نظر خود را انتخاب کنید یا آن را روی Auto تنظیم کنید.
• برای دوربین های سطح بالاتر، ممکن است یک دکمه اختصاصی “ISO” روی دوربین وجود داشته باشد. هنگام چرخاندن یکی از چرخ ها آن را فشار دهید تا تنظیم ISO خود را تغییر دهید. اگر دکمه ای با عنوان “ISO” را نمی بینید، همچنان ممکن است دوربین شما به شما اجازه دهد که یکی را برای انجام این کار برنامه ریزی کند.
• دوربین‌های دیگر ممکن است یک چرخ اختصاصی داشته باشند که تنظیمات ISO مختلف آن مشخص شده است. این کار را حتی آسان تر می کند.

اگر هنوز مطمئن نیستید دفترچه راهنمای دوربین خود را بررسی کنید. با این حال، ارزش آن را دارد که با نحوه تغییر سریع تنظیمات ISO خود بسیار آشنا باشید، زیرا این چیزی است که احتمالاً اغلب آن را تنظیم خواهید کرد، به خصوص اگر در شرایط کم نور بدون سه پایه یا فلاش عکاسی کنید.

از چه ISO دوربینی باید استفاده کنید؟

بسیاری از عکاسان اصول اولیه ISO را می دانند، اما مطمئن نیستند که کدام مقدار ISO را در این زمینه انتخاب کنند. در عمل، دلیلی وجود دارد که چرا دوربین شما چنین طیف وسیعی از تنظیمات ISO را مجاز می‌کند: موقعیت‌های مختلف ایزوهای متفاوتی را می‌طلبد. در زیر، برخی از سناریوهای رایجی که ممکن است با آنها روبرو شوید را پوشش خواهیم داد.

چه زمانی باید از ISO پایین استفاده کرد

همانطور که در بالا توضیح داده شد، همیشه باید سعی کنید هر زمان که می توانید به پایین ترین ISO (ایزو پایه) دوربین خود که معمولاً ISO 100 یا 200 است، پایبند باشید. اگر نور زیادی وجود دارد، می توانید از ISO پایین استفاده کنید و تا حد امکان ظاهر نویز را به حداقل برسانید.

حتی در محیط های کم نور یا تاریک، هنوز هم ممکن است بتوانید از ISO پایین استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر دوربین خود را روی سه پایه نصب کرده اید یا کاملاً ثابت روی میز نشسته اید. در این صورت، می‌توانید با خیال راحت از ISO پایین استفاده کنید و عکس خود را با سرعت شاتر طولانی روشن کنید، زیرا لرزش دوربین را معرفی نمی‌کنید. با این حال، به خاطر داشته باشید که اگر دوربین شما از سرعت شاتر طولانی استفاده کند، هر چیزی که در حال حرکت باشد شبیه یک روح خواهد بود:

من دوربین را روی کمترین ISO تنظیم کردم تا جزئیات را حفظ کند، که برای ثبت یک عکس روشن به اندازه کافی به سرعت شاتر طولانی پنج ثانیه نیاز داشت. برادرزاده ام ساکت نشست، در حالی که دوستم برای لحظه ای کوتاه وارد خانه شد.

زمان استفاده از ایزو بالا

اگرچه استفاده از ایزوهای پایین ایده آل است، اما در وهله اول برای گرفتن عکس خوب، ایزوی بالا ضروری است. دلیل ساده این است که شما اغلب در حال جلوگیری از تاری حرکت هستید و باید بین یک عکس شارپ با ISO بالا یا یک عکس تار با ISO پایین یکی را انتخاب کنید. به تصویر زیر دقت کنید:

من این اسکیمرهای سیاه را با سرعت 1/2000 ثانیه و ISO 800 گرفتم. در اینجا، دوربین من به 1/2000 ثانیه نیاز داشت تا پرندگان را در حین پرواز کاملاً منجمد کند. اگر به جای آن ISO 100 را روی دوربینم تنظیم می کردم چه اتفاقی می افتاد؟ برای گرفتن یک عکس روشن به سرعت شاتر 1/250 ثانیه نیاز داشتم. در آن تنظیمات، از آنجایی که پرندگان بسیار سریع حرکت می‌کردند، تاری حرکتی ناخواسته زیادی در تصویر وجود داشت. خلاصه عکسو خراب میکردم

نکته اصلی این است که وقتی نور کافی برای دوربین برای گرفتن عکس واضح و روشن وجود ندارد، باید ISO را افزایش دهید. وقتی در داخل خانه بدون فلاش عکس‌های دستی می‌گیرم، همیشه ISO خود را روی عدد بالاتری تنظیم می‌کنم تا لحظه را بدون ایجاد تاری ثبت کنم. یا، هنگام عکاسی از اقدامات فوق سریع مانند تصویر پرنده بالا، افزایش ISO شما اغلب ضروری است.

در اکثر دوربین‌ها، تنظیمی برای ISO خودکار وجود دارد که در محیط‌های کم نور عالی عمل می‌کند. زیبایی این تنظیم این است که حداکثر ISO را که مایل به استفاده از آن هستید وارد می کنید تا دوربین از این حد عبور نکند. شخصاً، اگر بخواهم میزان نویز در یک عکس را محدود کنم، حداکثر ISO خود را روی چیزی مانند ISO 800، 1600 یا 3200 تنظیم می کنم. نقطه ضعف این است که دوربین در صورت رسیدن به این ISO، شروع به استفاده از سرعت شاتر به تدریج افزایش می دهد. محدودیت ها، که منجر به تاری حرکت بیشتر می شود. همه چیز یک معامله است!

به حداقل رساندن نویز و به حداکثر رساندن کیفیت تصویر

برخی از عکاسان فکر می کنند که بهترین راه برای ثبت تصاویر با کیفیت بالا استفاده از ایزو پایه 100٪ مواقع است. با این حال، همانطور که در بالا نشان داده شد، این به سادگی درست نیست. گاهی اوقات، زمانی که چاره ای جز استفاده از ISO بالاتر ندارید، در محیط های تاریک قرار می گیرید.

فقط زمانی باید از ISO پایه استفاده کنید که نور کافی برای این کار وجود داشته باشد. سعی نکنید ISO 100 را در یک محیط تاریک اعمال کنید، در غیر این صورت عکس های شما بسیار تاریک خواهند شد. به طور مشابه، اگر از سرعت شاتر سریع برای گرفتن عکس استفاده می کنید، اساساً مانند عکس گرفتن در یک محیط تاریک است (زیرا مدت زمانی که سنسور دوربین شما قادر به گرفتن نور است را به شدت محدود می کنید). بنابراین، برای انواع خاصی از عکاسی ورزشی و اکشن، یک ISO بالا ممکن است تنها گزینه شما باشد.

برای به حداکثر رساندن کیفیت تصویر خود، در اینجا چهار مرحله را باید دنبال کنید:

1. تنظیم دیافراگم را انتخاب کنید که عمق میدان مورد نظر شما را فراهم می کند .
2. ISO خود را روی مقدار پایه آن تنظیم کنید و سرعت شاتر خود را روی هر تنظیمی که نوردهی مناسب را فراهم می کند قرار دهید.
3. اگر سوژه شما تار است، ISO خود را به تدریج بالا ببرید و از سرعت شاتر سریع‌تر استفاده کنید تا زمانی که تاری حرکت ناپدید شود.
4. اگر ISO شما خیلی بالا می‌رود و همچنان توانایی استفاده از دیافراگم بازتر را دارید، آن را باز کنید تا ISO به سطح قابل کنترل‌تری برسد، حتی اگر به این معنی باشد که مقداری از عمق میدان مورد نظر خود را قربانی کنید.

این تمام چیزی است که لازم است! اگر این مراحل را دنبال کنید، هر بار حداکثر کیفیت تصویر را ثبت خواهید کرد. تعادل ایده آل بین نویز، تاری حرکت و عمق میدان را خواهید یافت.

گفته ها و باورهای غلط رایج در رابطه با ISO

ISO افسانه های زیادی در مورد آن دارد، از جمله برخی که شنیدن آنها بسیار رایج است. در این بخش، ما به سرعت به برخی از این نگرانی ها می پردازیم تا در آینده در مورد این موضوع گمراه نشوید.

نتیجه

اگر سوال، نظر یا بازخوردی دارید، لطفاً آن را در بخش نظرات زیر مطرح کنید.