در حالی که یک دوربین DSLR از مکانیزم آینه ای برای انعکاس نور به منظره یاب نوری یا عبور مستقیم آن به سنسور دوربین استفاده می کند، دوربین بدون آینه کاملاً فاقد چنین مکانیزم آینه ای است (از این رو نام آن) به این معنی است که نور از لنز عبور می کند. همیشه به سنسور تصویربرداری ختم می شود. از آنجایی که نور دیگر در منظره یاب نوری (OVF) منعکس نمی شود، دوربین های بدون آینه معمولاً به منظره یاب های الکترونیکی (EVF) و ال سی دی ها متکی هستند که اساساً آنچه را که سنسور تصویر می بیند نشان می دهد. به دلیل نداشتن مکانیزم آینه و منظره یاب نوری، دوربین‌های بدون آینه را می‌توان در مقایسه با دوربین‌های DSLR ساده‌تر، سبک‌تر و حجم‌تر ساخت.

در زیر تصویری وجود دارد که تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه را نشان می دهد:

DSLR در مقایسه با دوربین بدون آینه

دوربین های بدون آینه چگونه کار می کنن

در مقابل، دوربین بدون آینه از نظر مکانیکی بسیار ساده‌تر است – نور از طریق لنز (#1) مستقیماً به حسگر تصویر (#4) می‌گذرد و منظره یاب نوری با منظره یاب الکترونیکی (#9) جایگزین می‌شود که حسگر تصویر را تکرار می‌کند. در عملکرد عادی، شاتر مکانیکی دوربین (#3) باز می ماند و معمولاً فقط در پایان نوردهی استفاده می شود. همانطور که در تصویر بالا نشان داده شده است، به دلیل نداشتن آینه و پنتاپریسم، فاصله فلنج (که فاصله بین پایه لنز و سنسور تصویر است) در دوربین های بدون آینه می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد. به همین دلیل، اکثر بدنه‌های دوربین‌های بدون آینه در مقایسه با دوربین‌های DSLR نازک‌تر و سبک‌تر هستند.

دوربین های بدون آینه مزایای زیادی نسبت به دوربین های DSLR دارند. جدای از وزن بالقوه سبک تر و حجم بالای خود دوربین، استفاده از منظره یاب الکترونیکی می تواند مزایای زیادی برای عکاسان به همراه داشته باشد. از آنجایی که همه چیز مستقیماً از حسگر تصویر کپی می شود، تنظیمات دوربین مانند تعادل رنگ سفید، اشباع و کنتراست را می توان مستقیماً از طریق منظره یاب مشاهده کرد و پوشش های اطلاعاتی اضافی از جمله هیستوگرام های زنده را می توان در منظره یاب قرار داد و به عکاسان اجازه می دهد دقیقاً آنچه را که در مورد آنها هستند مشاهده کنند. برای گرفتن عکس از هنگامی که با تشخیص سریع کنتراست یا سیستم تشخیص فاز روی سنسور ترکیب می شود، می توان از امکان زوم روی سوژه برای تأیید فوکوس، استفاده از پیک فوکوس، تشخیص چهره و سایر ویژگی های قدرتمند استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که فوکوس دقیقاً با هر شات هنگام عکاسی در شرایط نور روز، به جای تکیه بر LCD پشتی دوربین، می توان از منظره یاب الکترونیکی برای بازبینی تصاویر استفاده کرد.

در عین حال، دوربین های بدون آینه لیستی از معایب خود را دارند. اولاً، منظره یاب الکترونیکی تنها زمانی می تواند فعال باشد که دوربین روشن باشد و برق به سنسور تصویر داده شود، که می تواند به طور قابل توجهی بر عمر باتری دوربین تأثیر بگذارد. دوم، منظره‌یاب‌های الکترونیکی می‌توانند تاخیر، خاموشی و کنتراست بالایی داشته باشند که می‌تواند عادت برخی عکاسان را دشوار کند. وقتی صحبت از فوکوس خودکار به میان می‌آید، اگرچه جدیدترین مدل‌های دوربین بدون آینه می‌توانند بسیار سریع و دقیق باشند، اما هنوز هنگام عکاسی سریع، به‌ویژه در شرایط کم نور، عملکرد خوبی ندارند.

ما یک پست مفصل نوشتیم که دوربین‌های بدون آینه را با دوربین‌های DSLR مقایسه می‌کند، بنابراین اگر می‌خواهید درباره مزایا و معایب هر کدام بیشتر بدانید، لطفاً نگاهی به مقاله ”بدون آینه در مقابل DSLR‘‘ بیندازید