ترکیب حیاتی است. اگر می خواهید عکس های قدرتمندی بگیرید، یکی از مهم ترین بخش های عکاسی است. با این حال، بسیاری از عکاسان فقط با شنیدن قانون یک سوم شروع می‌کنند و هرگز بیشتر در مورد چگونگی ساخت عکس‌های بهتر عمیق‌تر نمی‌شوند. خبر خوب این است که شما می توانید در مورد ترکیب بیشتر بیاموزید – و باید. این یک موضوع عمیق است و هیچ راهی برای پوشش همه چیز فقط در یک مقاله وجود ندارد، اما من تمام تلاش خود را می کنم تا در زیر، در این فصل از راهنمای مبانی عکاسی ، به بزرگترین نکات زیر دست پیدا کنم.

ترکیب چیست؟

ترکیب بندی ساختار یک عکس است . این نحوه چیدمان عناصر در تصویرتان برای ایجاد ظاهری است که می‌خواهید، و می‌تواند یک تصویر را ایجاد یا خراب کند. اگر به موضوع جالبی برخورد کردید – مهم نیست چقدر نور خوب باشد یا شرایط غیرعادی باشد – اگر می خواهید نتیجه موفقیت آمیزی داشته باشید، همچنان باید عکس را به خوبی ترکیب کنید.

شما قدرتی پوچ برای تغییر ترکیب بندی عکس دارید. به جلو و عقب، چپ و راست حرکت کنید. لنز خود را تغییر دهید – بزرگنمایی، کوچک نمایی. و توجه داشته باشید که چه عناصری از صحنه را شامل می‌شوید و هم به آنهایی که نیستید. اگر درست انجام شود، ترکیب بندی سوژه شما را می گیرد و آن را به بهترین شکل ممکن به بینندگان ارائه می دهد. این مکانیزم برای انتقال پیام با عکس های شما است.

عناصر ترکیب

نقاط، خطوط و اشکال.

در اساسی‌ترین سطح، آن‌ها  عناصر ترکیب هستند . هر چیزی در تصویر شما – سوژه شما، پس‌زمینه، جزئیات کوچکی که حتی مهم نیستند – همگی نقاط، خطوط و اشکال هستند. البته برخی از آنها بسیار پیچیده هستند. یک صورت یا یک درخت به وضوح چیزهای ساده ای نیستند. اما آنها هنوز یک شکل دارند و می توانند به شکل گیری ساختار یک تصویر کمک کنند.

علاوه بر عناصر منفرد در یک عکس، نحوه ارتباط آنها با یکدیگر نیز وجود دارد. چندین عنصر یک عکس که به درستی چیده شده اند، از مجموع اجزای خود قوی تر هستند.

برای واضح تر شدن این موضوع، به عکس های زیر نگاهی بیندازید. اینها مقایسه های کنار هم از یک عکس موفق همراه با اجزای سازنده آن است. اولین نمونه عکسی از یوسمیتی است. فقط بر اساس خط کشی، می توانید ببینید که ترکیب بندی بسیار متعادل است، با مقادیر مساوی در هر دو نیمه کادر. نوار لغزنده را به جلو و عقب بکشید تا مقایسه قبل و بعد را ببینید:

عکس بعدی، از دره مرگ، ترکیب پویاتری دارد و مورب های قوی در طول عکس قرار دارد:

آخرین عکسی از Jökulsárlón در ایسلند است که یک بلوک یخ در ساحل شسته شده است. در اینجا می توانید خطوط و اشکالی که ساختار عکس را تشکیل می دهند را مشاهده کنید:

برای من، نکته جالب تا اینجای کار این است که این سه طرح خطی هنوز به تنهایی خوب کار می کنند و حالت احساسی مشابه تصویر اصلی را حفظ می کنند. البته من آنها را به دیوارم آویزان نمی کنم – اما آنها ساختار داخلی خاصی دارند، حتی به همان سادگی که هستند.

وقتی بیرون از خانه عکس می‌گیرم، آیا واقعاً سوژه‌ام را مجموعه‌ای از خطوط سیاه و سفید تصور می‌کنم؟ اگر بگویم که این کار را کردم، دروغ می گویم. با این حال، چیزی که من به آن فکر می‌کنم ، چیدمان یک ساختار خوب است – که در عمق وجود، ریشه در عناصر اساسی مانند خطوط و اشکال دارد.

قصد

راز بزرگ ترکیب بندی این نیست که شما باید از یک ساختار یا الگو برای اکثر عکس های خود پیروی کنید (که قانون یک سوم نشان می دهد). در عوض، نکته مهم این است که ترکیب خود را  عمداً انتخاب کنید .

نیت مهمترین بخش ترکیب است. هیچ چیز در عکس نباید تصادفی اتفاق بیفتد. هر چیزی باید دلیلی برای وجود داشته باشد. اگر آن را به خاطر بسپارید و واقعاً برای تحقق آن در زمینه زمان صرف کنید، کیفیت عکس‌های شما به طور ناگهانی افزایش می‌یابد. اجتناب از آن تقریباً غیرممکن است زیرا در نهایت فکر آگاهانه تری در مورد نحوه ظاهر شدن یک عکس خواهید داشت .

سادگی

هر عکسی که می‌گیرید یک پیام احساسی دارد – دلیل اصلی اینکه چرا در وهله اول عکس گرفتن را انتخاب کردید. وقتی بیرون از خانه عکس می گیرید، یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که آگاهانه درباره پیام احساسی فکر کنید و نحوه بیان آن را مشخص کنید. اینجاست که قدرت سادگی به میان می آید.

سادگی به این معنی است که هیچ چیز در عکس شما پیام احساسی را از بین نمی برد. اگر می‌خواهید حس زیبایی را در یک منظره منتقل کنید، هر چیزی را که زیبا نیست از عکس حذف کنید. این می تواند خطوط برق، رد پا در پیش زمینه، یک تکه زباله در قاب و غیره باشد.

در عین حال، سادگی به ترکیب شما نیز اشاره دارد. بینندگان خود را با اطلاعات بیش از حد غرق نکنید، مگر اینکه هدف شما واقعاً گرفتن یک عکس بی‌نظم و بی‌نظم باشد. وقتی عکس شما بدون هیچ مزاحمتی داستان مورد نظرتان را بیان می کند، تا حد امکان قدرتمند خواهد بود.

تعادل

یکی از اصلی‌ترین چیزهایی که هنگام نوشتن یک تصویر به آن فکر می‌کنم تعادل است.

تعادل نسبتا آسان است. برای شروع، تنها کاری که باید انجام دهید این است که از خود بپرسید هر عنصر در تصویر چقدر توجه را به خود جلب می کند. این به عنوان “وزن بصری” شناخته می شود. اشیایی که وزن بصری بالایی دارند شامل اشیاء روشن، رنگ‌های اشباع شده، چشم‌ها، افراد، حیوانات، کنتراست بالا و عناصر غیرعادی هستند – هر چیزی که در دنیای واقعی توجه را به خود جلب کند. سپس، بفهمید که آیا وزن بصری به طور مساوی در سراسر قاب توزیع شده است یا اینکه نیمی از عکس بیشتر از دیگری است (از چپ به راست). اگر تقریباً یکسان باشند، یک عکس متعادل است. اگر نه، عکس نامتعادل است. (هیچکدام لزوما بهتر از دیگری نیستند.)

این کار بسیار شبیه یک الاکلنگ است، از جمله این واقعیت که شما می توانید یک جسم “سنگین” – سوژه اصلی خود – را با یک جسم “سبک تر” متعادل کنید، تا زمانی که جسم سبک تر از لبه عکس دورتر باشد (دقیقاً مانند تعادل). یک کودک و یک بزرگسال روی الاکلنگ). به عکس زیر دقت کنید:

در عکاسی، شما می توانید عکس های متعادل یا عکس های نامتعادل بگیرید. هیچ کدام بهتر از دیگری نیست. آنچه مهم است این است که هر دو احساسات متفاوتی را منتقل می کنند .

• عکس های متعادل ، آرام، ایستا و آرام هستند
• عکس های نامتعادل دراماتیک، پرتنش و پویا هستند

اگر از یک دریاچه ملایم در هنگام طلوع خورشید عکاسی می کنید، ممکن است یک عکس نامتعادل نخواهید. اما، با سوژه های شدیدتر، می تواند ترکیب بندی عالی باشد. این فقط به روحیه ای که می خواهید منتقل کنید بستگی دارد.

فضای تنفس

هنگامی که چندین نقطه مورد علاقه در یک عکس وجود دارد، ممکن است بخواهید با فاصله گرفتن آنها از یکدیگر “فضای تنفس” به آنها بدهید. در غیر این صورت، عناصر عکس شما با یکدیگر (یا لبه‌های قاب شما) تداخل می‌کنند و ترکیب بندی درهم و برهم ایجاد می‌کنند.

به صحنه ای فکر کنید که در آن چند پرنده در هوا پرواز می کنند و می خواهید همه آنها را در یک عکس ثبت کنید. با این حال، اگر یک پرنده از مقابل دیگری عبور کند، آن ناحیه از تصویر به هم ریخته و غیرعمدی به نظر می رسد. در عوض، بهتر است همه سوژه‌های شما فضایی برای تنفس داشته باشند – بین یکدیگر و بین لبه‌های تصویر.

اگر از یک کوه عکاسی می‌کنید، و قله تقریباً بالای عکس شما را لمس می‌کند، همین‌طور است. در این صورت، توجه ناخواسته ای را به خود جلب می کند و به طور بالقوه احساس بی دقتی را نشان می دهد. در عوض، اگر سوژه‌های شما هر کدام فضایی برای ایستادن داشته باشند، بهتر عمل می‌کند، بدون هیچ چیز دیگری در عکس. این به شما کمک می کند پیامی قوی و منسجم به بینندگان خود ارسال کنید.

فضای مثبت و منفی

ما قبلاً فضای مثبت و منفی را پوشش داده ایم ، اما در اینجا تکرار می شود.

فضای مثبت هر چیزی است که در عکس شما برجسته و جلب توجه می کند. فضای منفی برعکس است – مناطقی از یک تصویر که در پس‌زمینه محو می‌شوند و چشم را جلب نمی‌کنند. می توانید با فضای منفی زیاد، فضای مثبت زیاد یا جایی در این بین عکس بگیرید. همه آنها احساسات مختلفی را منتقل می کنند.

عکس های پر از فضای منفی حس پوچی، آرامش و انزوا دارند. آنها تمایل دارند تا حدی تصاویر مینیمالیستی باشند، و زمانی که شما سعی می کنید احساس مقیاس یا تنهایی را نشان دهید به خوبی کار می کنند. یک درخت در طوفان برفی واجد شرایط است و عکس زیر نیز واجد شرایط است:

عکس‌هایی که فضای مثبت زیادی دارند، شدیدتر، شلوغ‌تر و فعال‌تر هستند. آنها شامل جزئیات کوچک زیادی هستند که چشم شما متوجه آن می شود، اگرچه نکته منفی این است که اگر مراقب نباشید می توانند شلوغ به نظر برسند – به سادگی و وضوح پیام شما آسیب می زند.

این احساسات برای ترکیب شما بسیار مهم هستند و به شکل دادن پیامی که می خواهید بفرستید کمک می کنند. اگر در این زمینه دقت زیادی دارید، می توانید به منظور تغییر نسبت فضای مثبت به فضای منفی، به اطراف حرکت کنید یا ترکیب خود را تنظیم کنید. به دلیل احساسات متفاوتی که منتقل می کنند، این ابزار عالی برای داشتن در اختیار شماست.

الگوها و روابط

در برخی موارد، با دقت، می‌توانید عکس‌هایی بگیرید که الگوها و روابط پیچیده‌تری نسبت به یک ترکیب ساده دارند. به عنوان مثال، ممکن است از منظره ای با یک گل نارنجی در پیش زمینه و نور نارنجی در تپه های دور عکس بگیرید. یا، می‌توانید دودی را که در شب از آتشفشان بلند می‌شود و با شکل کهکشان راه شیری در بالای سرش مطابقت دارد، ثبت کنید.

دنیای روابط عمیق تر که در عکاسی امکان پذیر است پایانی ندارد . این چیزی نیست که همیشه آن را پیدا کنید، اما باید مراقب آن باشید. وقتی یک عکس رابطه تخیلی خاصی دارد، کاملاً به هم پیوسته و عمدی احساس می شود.

نتیجه

من نمی خواهم کاری کنم که به نظر برسد ترکیب آسان است. به نوعی غیرممکن است. حتی بزرگترین عکاسان تمام دوران هرگز به ترکیب بندی تسلط نداشتند، زیرا ترکیب بندی آن چیزی نیست که بتوانید به آن تسلط پیدا کنید.

ترکیب کامل نقطه پایانی نیست که بتوانید با استعداد کافی یا کار سخت به آن برسید. در عوض، این یک هدف در حال تغییر است که تا حد زیادی به ویژگی‌های تغییرپذیر شما، و همچنین صحنه مقابل شما و هدف عاطفی که در ذهن دارید بستگی دارد. قانون یک سوم شما را به آنجا نمی رساند. این یک تکنیک ساده است که عمدتاً برای مبتدیان در نظر گرفته شده است و فقط سطح ترکیبی که می تواند باشد را خراش می دهد. همین امر در مورد هر نکته ساده دیگری که وجود دارد صدق می کند – هیچ یک از آنها به اندازه کافی به کار نمی روند تا عناصر اساسی ترکیب را نادیده بگیرند.

متأسفانه، به همان اندازه که من از اعتراف آن متنفرم، این برای خواندن این موارد به صورت آنلاین نیز صادق است. شما نمی توانید همه چیز را در مورد ترکیب از یک مقاله یا ویدیوی YouTube یاد بگیرید. این یک موضوع بسیار شخصی است. ترکیب بندی چیزی است که باید خودتان بیرون بروید و یاد بگیرید.

با این حال، امیدواریم که نکات این مقاله نقطه شروع خوبی به شما بدهد. عناصر بسیار کمی از عکاسی مهمتر از ترکیب بندی هستند. اگر درست انجام شود، این قدرت را دارد که عکس‌های شما را واقعاً از بقیه متمایز کند.