تنظیمات رایج دوربین، برای مبتدیان 

بهترین حالت عکاسی دوربین

بسیاری از عکاسان مبتدی اغلب به این فکر می کنند که از چه تنظیمات دوربینی استفاده کنند تا بهترین نتایج ممکن را با تجهیزات فعلی دوربین خود به دست آورند. در حالی که هیچ قانون مشخصی برای تنظیمات دوربین که در هر محیط عکسبرداری به خوبی کار می کنند وجود ندارد، من متوجه شدم که برخی تنظیمات وجود دارد که من شخصاً از هر دوربینی که استفاده می کنم روی آن تنظیم می کنم که در همه مارک های دوربین های موجود در بازار جهانی است. اینها تنظیمات “پایه” هستند که من در ابتدا تنظیم کردم – پس از انجام آنها، من به ندرت آنها را مجدداً مشاهده می کنم. علاوه بر این، حالت‌های دوربین خاصی وجود دارد که فرآیند ثبت تصاویر را آسان‌تر یا سریع‌تر می‌کند، مخصوصاً برای افرادی که تازه شروع به کار کرده‌اند. بیایید این تنظیمات رایج دوربین را با جزئیات بیشتری مرور کنیم!

تنظیمات معمول دوربین برای مبتدیان

راه اندازی دوربین

ابتدا، اجازه دهید برخی از تنظیمات دوربین را که باید برای هر دوربین دیجیتال مدرن اعمال شود، مرور کنیم. شما باید بتوانید تمام تنظیمات مشخص شده در زیر را پیدا کنید، زیرا این تنظیمات در مارک ها و مدل های مختلف دوربین کم و بیش جهانی هستند:

• کیفیت تصویر: RAW
• ضبط RAW: فشرده بدون اتلاف (در صورت وجود)
• تراز سفیدی: خودکار
• کنترل تصویر / سبک تصویر / سبک خلاق / شبیه سازی فیلم: استاندارد
• فضای رنگ: sRGB
• کاهش نویز نوردهی طولانی: روشن
• کاهش نویز ISO بالا: خاموش
• D-Lighting فعال / DRO، HDR، اصلاحات لنز (کنترل ویگنت، کنترل انحراف رنگی، کنترل اعوجاج و غیره): خاموش

موارد بالا مهمترین تنظیمات دوربین هستند. ابتدا، شما همیشه با انتخاب فرمت فایل مناسب، که RAW است، شروع به کار می کنید. اگر تنظیماتی برای انتخاب فشرده‌سازی RAW وجود دارد، همانطور که در اینجا توضیح داده شد، همیشه Lossless Compresed را انتخاب کنید ، زیرا فضای مصرفی فایل‌های RAW را کاهش می‌دهد. در حالی که مواردی مانند کنترل‌های تصویر برای تصاویر RAW اهمیتی ندارند (آنها فقط بر نحوه نمایش تصویر در LCD دوربین شما تأثیر می‌گذارند)، بهترین کار این است که از یک نمایه استاندارد استفاده کنید بدون اینکه تنظیمات دیگری مانند وضوح، کنتراست، اشباع و غیره را تغییر دهید. به این ترتیب تنظیمات فقط در صورتی مهم هستند که با فرمت JPEG عکاسی کنید.

در مورد فضای رنگی و تعادل رنگ سفید هم به همین صورت – هنگام عکاسی RAW لازم نیست نگران آنها باشید، زیرا می توانید بعداً آنها را تغییر دهید. تا زمانی که ندانید دارید چه کار می‌کنید، « کاهش نویز نوردهی طولانی » را روشن نگه می‌دارم، زیرا هنگام عکاسی با نوردهی طولانی، روی تصاویر RAW شما تأثیر می‌گذارد – با کاهش میزان نویزی که در تصاویرتان می‌بینید کار می‌کند (اگرچه این کار را انجام می‌دهد. همچنین مدت زمانی که معمولاً برای گرفتن یک تصویر طول می کشد دو برابر شود). سایر اصلاحات لنز داخل دوربین، بهینه‌سازی‌های محدوده دینامیکی و گزینه‌های کاهش نویز نیز باید خاموش شوند، زیرا هیچ کاری برای بهبود تصاویر RAW شما انجام نمی‌دهند.

هنگامی که تنظیمات فوق را در دوربین خود تنظیم کردید، زمان آن رسیده است که به مواردی بروید که هنگام عکس گرفتن اهمیت دارند.

بهترین حالت عکاسی دوربین

در حالی که برخی از عکاسان استدلال می کنند که بهترین کار این است که همیشه در حالت دستی عکاسی کنید تا کنترل کامل بر دوربین خود داشته باشید، من به شدت با آن مخالفم. با توجه به اینکه دوربین‌های مدرن چقدر شگفت‌انگیز شده‌اند در هنگام نورسنجی صحیح یک صحنه و نوردهی یک سوژه، دلیل بسیار کمی برای عکاسی در حالت دستی وجود دارد، بنابراین چرا به جای آن از یکی از حالت‌های دوربین نیمه خودکار استفاده نکنید ؟

به عنوان مثال، من شخصاً در 90٪ مواقع به حالت اولویت دیافراگم دوربین خود متکی هستم، زیرا این حالت کار فوق العاده ای انجام می دهد و کنترل کامل نه تنها بر دیافراگم دوربین ، بلکه بر میزان روشن یا تاریک بودن تصویر نیز دارم. به نظر می رسد. اگر دوربین من تصویری روشن‌تر از آنچه می‌خواهم می‌گیرد، فقط از دکمه جبران نوردهی برای تنظیم نوردهی استفاده می‌کنم و این کار را انجام می‌دهم:

اگر از خود می‌پرسید که آیا عکاسی در هر یک از حالت‌های «صحنه» دوربین خود (مانند ماکرو، ورزش، آتش‌بازی و غیره) خوب است یا خیر، به دلایلی استفاده از این حالت‌ها را منع می‌کنم. دلیل اصلی این است که چنین حالت هایی نه تنها بین تولید کنندگان مختلف دوربین، بلکه در مدل های مختلف بسیار متفاوت است. بنابراین اگر یاد بگیرید که همیشه روی یک حالت صحنه خاص روی یک دوربین تکیه کنید و تصمیم بگیرید در آینده به یک حالت جدید ارتقا دهید، ممکن است نتوانید همان حالت صحنه را در یک مدل دوربین دیگر پیدا کنید. همچنین مهم است که به این نکته توجه شود که اکثر مدل‌های دوربین رده بالاتر و حرفه‌ای در وهله اول حتی دارای حالت‌های صحنه نیستند.

بهترین حالت فوکوس خودکار

همیشه باید مطمئن شوید که بسته به چیزی که عکاسی می کنید، در بهترین حالت فوکوس خودکار عکس می گیرید. برای مثال، اگر از یک سوژه ثابت عکس می‌گیرید، ممکن است بخواهید از حالت فوکوس تک ناحیه‌ای (همچنین به‌عنوان «فوکوکوکوس تک ناحیه‌ای»، «فوکوس خودکار تک شات» یا «AF-S» نیز شناخته می‌شود) استفاده کنید، در حالی که اگر از سوژه‌ای که در حال عکاسی هستید، استفاده کنید. به طور مداوم در حال حرکت است، شما می خواهید به حالت فوکوس سروو پیوسته / AI تغییر دهید، زیرا احتمالاً می خواهید دوربین شما به طور فعال سوژه شما را ردیابی کند.

برای آسان‌تر کردن کار برای مبتدیان، سازندگان دوربین گاهی اوقات یک حالت ترکیبی را در نظر می‌گیرند که به طور خودکار بین حالت فوکوس تک ناحیه‌ای و حالت فوکوس مداوم / AI سروو بسته به اینکه سوژه شما ثابت باشد یا در حال حرکت است، سوئیچ می‌کند. این حالت هیبریدی که در نیکون با نام «AF-A» و در دوربین‌های کانن «AI Focus AF» شناخته می‌شود، می‌تواند یک حالت فوکوس خودکار عالی برای پیش‌فرض باشد اگر تغییر مداوم بین AF-S و AF-C برایتان دشوار است. حالت های دوربین

برخی از دوربین‌ها دارای حالت «AF Auto» هستند که به کل صحنه نگاه می‌کند و سعی می‌کند روی نزدیک‌ترین سوژه یا سوژه‌ای که دوربین فکر می‌کند مهم است، فوکوس کند. توصیه می‌کنم از استفاده از چنین حالت‌هایی برای اکثر مبتدیان خودداری کنید، زیرا بهتر است با حرکت دادن نقطه فوکوس به نقطه‌ای که دوربین باید روی آن فوکوس کند، کنترل دقیقی روی مکان فوکوس دوربین خود داشته باشید. همانطور که در مقاله توضیح داده شده در مورد حالت های فوکوس خودکار توضیح داده شده است، می توانید با تغییر به حالت AF-Area تک نقطه ای به این کار دست یابید . هنگامی که یک نقطه برای حرکت در منظره یاب خود دارید، می توانید آن نقطه فوکوس را در کادر خود روی سوژه / ناحیه مورد نظر خود حرکت دهید یا سوژه خود را به نقطه فوکوس منتقل کنید:

بهترین حالت اندازه گیری

در حالی که دوربین شما ممکن است چندین حالت اندازه گیری مختلف مانند نورسنجی نقطه ای ، اندازه گیری با وزن مرکز و اندازه گیری ماتریس/ارزیابی داشته باشد، برای اکثر موقعیت ها بهتر است به طور پیش فرض به اندازه گیری ماتریس/ارزیابی باشد، زیرا کل صحنه را در نظر می گیرد و معمولاً در افشای سوژه های شما کار بهتری انجام می دهد.

بهترین دیافراگم لنز

دیافراگم لنز نه تنها بر نحوه ایزوله شدن سوژه از پیش زمینه و پس زمینه تأثیر می گذارد، بلکه بر میزان نوری که در واقع از لنز شما عبور می کند نیز تأثیر می گذارد، بنابراین باید مراقب باشید که در یک موقعیت خاص چه دیافراگمی را انتخاب می کنید. علاوه بر این، دیافراگم می تواند بر مواردی مانند وضوح تصویر و عمق میدان تأثیر بگذاردبنابراین همه چیز در مورد انتخاب بهترین دیافراگم برای سوژه و محیط عکاسی شماست. اگر در نور کم عکس می‌گیرید و می‌خواهید هنگام عکاسی دستی از ایجاد لرزش دوربین در تصاویر خود اجتناب کنید، بهتر است با بازترین دیافراگم ممکن که لنز شما می‌تواند فراهم کند عکس بگیرید تا دوربین شما بتواند به همان اندازه نور دریافت کند. تا جایی که ممکن است. برای مثال، اگر با لنز 35 میلی‌متری f/1.8 عکاسی می‌کنید، ممکن است بخواهید در چنین شرایطی دیافراگم را روی f/1.8 نگه دارید. با این حال، اگر در منظره‌ای زیبا ایستاده‌اید و می‌خواهید یک عکس واضح از کل منظره بگیرید، کاهش دیافراگم لنز تا چیزی مانند f/5.6 بهینه خواهد بود.

دیافراگم اغلب با میزان جدایی سوژه شما از پس زمینه مرتبط است، اما این تنها یکی از عملکردهای متعدد آن است. در مثال بالا، می‌توانید ببینید که یک تصویر هنگام عکاسی با دیافراگم باز مانند f/2.8 در مقابل یک دیافراگم کوچک مانند f/8.0 چقدر متفاوت ظاهر می‌شود.

درک تأثیر دیافراگم و آنچه که می تواند بر عکس های شما انجام دهد بسیار مهم است، بنابراین توصیه می کنم مقالات مرتبط بالا را بخوانید.

بهترین سرعت شاتر

درست مانند دیافراگم، انتخاب بهترین سرعت شاتر به شدت به آنچه می‌خواهید عکس بگیرید بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر هدف شما گرفتن یک عکس رویایی از یک آبشار است، باید از سرعت شاتر آهسته استفاده کنید که ممکن است چندین ثانیه طول بکشد تا آب جاری تار به نظر برسد:

در حالی که اگر می خواهید سوژه ای را در صحنه خود ثابت کنید، باید از سرعت های شاتر بسیار بالا که کسری بسیار کمی از ثانیه است استفاده کنید:

با این حال، برای اکثر موقعیت‌ها، بهتر است از سرعت‌های شاتر استفاده کنید که به اندازه کافی سریع برای ثبت تصاویر بدون ایجاد لرزش دوربین هستند. به همین دلیل، توصیه می کنم مقاله ما در مورد قانون متقابل را بخوانید و ایزو خودکار را فعال کنید (اطلاعات بیشتر در مورد ISO و ایزو خودکار در زیر).

بهترین تنظیم ISO

وقتی صحبت از ISO دوربین به میان می آید ، همیشه بهتر است با کمترین ISO عکاسی کنید، زیرا کمترین میزان نویز / دانه را در تصاویر شما ایجاد می کند. آخرین چیزی که می خواهید این است که هر تصویر بسیار نویز به نظر برسد زیرا ISO خود را خیلی بالا تنظیم کرده اید. در حالی که استفاده از تکنیک های کاهش نویز ممکن است کمک کننده باشد، بهتر است در وهله اول از نویز اجتناب کنید.

با این حال، عکاسی با کمترین ISO همیشه عملی نیست، به خصوص در هنگام عکاسی در محیط های کم نور. در این مواقع، برای جلوگیری از تاری در اثر لرزش ناخواسته دوربین، باید ایزوی دوربین خود را افزایش دهید تا سرعت شاتر خود را به اندازه کافی سریع نگه دارید.

به یاد داشته باشید، عکاسی همیشه یک عمل متعادل کننده بین دیافراگم، سرعت شاتر و ISO است که به عنوان مثلث نوردهی نیز شناخته می شود . من توصیه می کنم کمی وقت بگذارید تا بفهمید این سه چگونه کار می کنند و چگونه با یکدیگر مرتبط هستند.

ISO خودکار

اگر یک دوربین دیجیتال مدرن دارید، به احتمال زیاد دارای ویژگی Auto ISO است که می تواند ابزار بسیار مفیدی برای یک عکاس مبتدی باشد. هنگامی که ISO خودکار را فعال کردید، دوربین شما به طور خودکار ISO دوربین شما را بسته به روشنایی سوژه و محیط تنظیم می کند و سعی می کند سرعت شاتر را در همان سطح یا بالاتر از حداقل سرعت شاتری که در ISO خودکار تنظیم کرده اید حفظ کند. منو. به نمونه منوهای ISO Auto از چند دوربین مختلف که الیزابت گری در مقاله عالی خود با عنوان Understanding Auto ISO برای مبتدیان برای خوانندگان ما گردآوری کرده است، نگاهی بیندازید:

برخی از دوربین‌های نیکون، کانن و سایر سازندگان دارای منوهای ISO پیشرفته هستند که می‌توانند قاعده متقابل را در نظر بگیرند و پیکربندی «خودکار» را برای حداقل سرعت شاتر، که فاصله کانونی لنز مورد استفاده را در نظر می‌گیرد، در نظر می‌گیرد. چنین گزینه هایی می توانند برای مبتدیان بسیار مفید باشند، زیرا درد ناشی از تنظیم مداوم تنظیمات دوربین را از بین می برند.

تثبیت تصویر

در نهایت، فراموش نکنید که از تثبیت‌کننده تصویر (همچنین به عنوان SteadyShot، کاهش لرزش یا جبران لرزش شناخته می‌شود) که توسط دوربین (تثبیت‌کننده تصویر درون بدن) یا لنز شما ارائه می‌شود، استفاده کنید. فراموش نکنید که هنگام عکاسی با دست آن را روشن کنید و هنگام عکاسی از سه پایه ثابت آن را خاموش کنید. همچنین، همیشه ایده خوبی است که برای چند ثانیه دکمه شاتر را نیمه فشار دهید و اجازه دهید دوربین یا لنز شما ابتدا قبل از عکس گرفتن تثبیت شود. این باعث کاهش پتانسیل تار شدن تصاویر می شود.